بهرام رضاییان: همکاری با شرکت اسراییلی؟ این شرکت هنگ کنگی است

بهرام رضاییان که حضورش در هیات رییسه فدراسیون فوتبال غیرقانونی است، از جلسه امروز هیات رییسه فدراسیون فوتبال می گوید

بهرام رضاییان بحث رمال و جادوگر را خنده دار خواند! خنده دارتر اینجاست که این بحث را شهاب عزیزی خادم راه انداخته و این رییس فدراسیون فوتبال بوده که اعلام کرده تیم ملی به لطف خوبان عالم پیروز شده و در برنامه فوتبال برتر هم تاکید کرده هر کسی نفس حق و قلم حق داشته باشد، دست نیاز به سویش دراز می کنیم!

به گزارش طرفداری، بهرام رضاییان در خصوص انتخاب حسن کامرانی فر و اینکه گفته می‌شود، او سابقه 4 سال مدیریت ورزش را نداشته است، عنوان کرد:

کامرانی فر انسان شایسته ای است و در این 4 سال خودش را ثابت کرد و توانست اعتماد هیات رییسه را جلب کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او صلاحیتش را داشته که توانسته به هیات رییسه بیاید و برایش آرزوی موفقیت می‌کنیم.

وی در مورد اینکه بحث قرارداد با شرکتی از رژیم صهیونیستی برای استفاده از var واکنش های زیادی را در پی داشت، عنوان کرد:

قطعا در بحث قرارداد دوستان تمهیدات لازم را اندیشیده‌اند و به دیدگاه نمایندگان مجلس هم احترام می‌گذاریم، چون دغدغه کشور را دارند. به هرحال الزاماتی برای بازی در کشور وجود داشت و اقدامات لازم انجام می‌شد، اینها بحث های حاشیه ای است و بعید می‌دانم در این سطح باشد. با حراست هم مکاتبات انجام شده بود و قطعا تایید شده بود که به ایران آمد.

عضو هیات رییسه فدراسیون فوتبال در مورد اینکه اسناد این شرکت اسراییلی مشخص است، گفت:

هر شرکتی که می خواهد در ایران فعالیت کند، شماره ثبت دارد و شما می‌توانید از کامرانی فر بپرسید و گویای همه چیز است و چیزی که در فضای مجازی می‌چرخد، اسناد مثبته نیست. این شرکت هنگ کنگی است. باید دست به دست هم بدهیم که فوتبال مان پیشرفت کند. فوتبال ما رنک اول آسیا است و نباید با دست خودمان برای آن حاشیه درست کنیم. 

توضیح طرفداری: وقتی طرفداری برای اولین بار نوشت این شرکت هنگ کنگی است، فدراسیون به هزار روش تلاش کرد این شرکت را بلژیکی بنامد و هنوز هم اصرار دارد با یک شرکت بلژیکی طرف است.

رضاییان در مورد اینکه فردی که به عنوان جادوگر شناخته می‌شود با رییس فدراسیون فوتبال در ارتباط است، گفت:

خواهش می‌کنم که وارد این فضا نشوید. بحث رمال و جادوگر چیزهای خنده داری است. اگر رمال و جادوگر در فوتبال ما است پس به طارمی بگوییم که استارت 70 متری برای گلزنی نداشته باشد و بیرانوند هم توپ‌ها را نگیرد.

وی در پاسخ به این سوال که پس چرا عزیزی خادم این موضوع را تکذیب نکرد، عنوان کرد:

او هم از این بحث ها خنده اش می‌گیرد. نباید تهمت بزنیم. ما می‌گوییم ملت امام حسینیم، اما در مورد جادوگر صحبت می‌کنیم. این حرف ها زشت است. از نظر ما مسلمان ها خوبان عالم چه کسانی هستند؟ اگر قرار است رمال و جادوگر در این فوتبال کاری کنند، آن کشورهایی که منبع این افراد هستند، باید خیلی کارها بکنند. جادوگر کجا بود؟ طارمی بهترین گلزن اروپا است و باید بگوییم او رمال و جادوگر بوده است؟ 

عضو هیات رییسه فدراسیون فوتبال ادامه داد:

عزیزی خادم در چند ماه گذشته زحمات زیادی را برای فوتبال کشیده و الان تیم ملی بهترین امکانات را در اختیار دارد. باید برویم خدا را شکر کنیم که تیم ملی نتیجه گرفته است نه اینکه دنبال بحث رمال و جادوگر باشیم. اگر به خدا و ائمه احترام داریم، باید تمام کنیم این صحبت‌ها را. رییس فدراسیون انصافا زحمت می‌کشد و این فوتبال نیاز به کمک دارد.

توضیح طرفداری: بهرام رضاییان زمانی که مدیرعامل باشگاه پارس جنوبی بود، به عنوان نماینده باشگاه ها عضو هیات رییسه شد و در حال حاضر که دیگر مدیرعامل هیچ باشگاه لیگ برتری و لیگ یکی نیست، عضویتش در هیات رییسه فدراسیون فوتبال غیرقانونی است. احتمال دارد همین حضور غیرقانونی باعث شده باشد او اینگونه تمام قد از رییس فدراسیون فوتبال دفاع کند.

طرفداری در گزارش جداگانه ای به موضوع حضور غیرقانونی رضاییان در هیات رییسه و همچنین مدارکی که علیه این عضو هیات رییسه منتشر شده، می پردازد.

اخبار داغ 

رونمایی از همسر زیبای احسان علیخانی ! / خودش در اینستاگرام پست گذاشت! + عکس واقعیت های تازه از پیشینه شرکت هنگ کنگی طرف قرارداد فدراسیون در اورشلیم + سند زور قانون هم به صداوسیما نرسید/ ۱۵ میلیارد حق‌پخش ورزش در سال ۹۹ پرید! کریم آدیمی گزینه جدید پاری سن ژرمن برای جانشینی کیلیان ام باپه آغاز تماس های اولیه منچستریونایتد با آنتونیو کونته

منبع: طرفداری

کلیدواژه: عضو هیات رییسه بهرام رضاییان شرکت هنگ کنگی رمال و جادوگر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۰۰۶۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزئیاتی جالب درباره دنیای پرزرق و برق و باشکوه بازیگری بهرام افشاری

آفتاب‌‌نیوز :

نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجرا‌های خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه‌ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روز‌ها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آن‌هایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود، اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.

افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضا‌های طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.

موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.

طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزد‌های وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.

تعامل و بده بستان‌های آن‌ها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی …» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسائلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.

برای افشاری به شهادتِ «چه کسی …»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویا‌های او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با مأموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردید‌های یک ستاره، غیرقابل باور نیست.

«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بار‌ها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی …» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنگی نمی‌گیرد.

منبع: خبرگزاری مهر